Χαράζει η νέα μέρα. Ο Ερμής βλέπει τον λαμπερό ήλιο να ανεβαίνει στον ουρανό. Είναι όμορφη η Αθήνα το πρωί. Ήσυχη ακόμα. Ήρεμη. Αυτός, όμως, έχει αρκετή δουλειά. Πρέπει να πάει στο Μοναστηράκι. Αλλά πώς;
Το σπίτι του Αλέξανδρου είναι σε έναν μικρό δρόμο. Ο Ερμής βγαίνει στον μεγάλο κεντρικό δρόμο και ρωτάει πού είναι το Μοναστηράκι. Δεν είναι μακριά…
ΕΡΜΗΣ: (μονολογεί) Μα τι είναι αυτά τα κίτρινα αυτοκίνητα; Ποιος φωνάζει “ταξί ταξί”; Τρελός είναι; Γιατί τρέχει; Τον καταλαμβάνει μανία; Χάνει τον νου του; Ποια άτη τυφλώνει το μυαλό του;
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ: Φίλε, πας Σύνταγμα;
ΟΔΗΓΟΣ Α: Πάω πάω! Έλα μέσα!
ΕΡΜΗΣ: (to himself after he realizes he comes from another era στον εαυτό του) Ερμή, είσαι πολύ… αρχαίος! Υπάρχουν αυτοκίνητα που μεταφέρουν τους ανθρώπους μέσα στην πόλη. Καλό! Να, άλλο ένα! Ταξί! Ταξί!
ΟΔΗΓΟΣ B: Πού πηγαίνεις, νεαρέ;
(They reach Monastiraki Φτάνουν στο Μοναστηράκι)
ΕΡΜΗΣ: Οκτώ; Τι οκτώ; Η ώρα είναι εννιά το πρωί, όχι οκτώ.
ΟΔΗΓΟΣ Β: (in wonder) Οκτώ ευρώ κοστίζει η διαδρομή!
ΕΡΜΗΣ: Ααα! Ουπς! Εμ, θέλεις την ομπρέλα μου;
ΕΡΜΗΣ: Ναι, δεν έχω χρήματα τώρα… Τα έκλεψε ο αδερφός μου… Αλλά μου έδωσε αυτήν την μοναδική ομπρέλα. Είναι πολύ ακριβή!
ΟΔΗΓΟΣ Β: Α ναι; Και γιατί παρακαλώ; Τίνος είναι; Του Αντετοκούμπο;; Χαχα
ΕΡΜΗΣ: (he realizes that this is the cue to play the game) Ακριβώς! Πώς το ξέρεις; Είναι παλιός μου φίλος. Δες εδώ… έχει την υπογραφή του! Έχει και αυτά τα χρυσά φτερά εδώ. Είναι καθαρός χρυσός. Σου λέω, είναι σπάνια ομπρέλα.
ΟΔΗΓΟΣ Β: Τα φτερά… Μα ναι! Όπως ο AirJordan και ο AirYiannis! Έγινε! Δεν θέλω χρήματα. Δώσε μου την ομπρέλα!
ΕΡΜΗΣ: Ευχαριστώ, φίλε! Καλημέρα!
ΟΔΗΓΟΣ Β: Να είσαι καλά! Ουάου, ομπρέλα του Γιάννη! Θεϊκή…!
ΕΡΜΗΣ: (στον εαυτό του) Εντελώς! Αλλά ποιος είναι αυτός ο Αντετοκούμπης;
Ο Ερμής κοιτάζει την πλατεία στο Μοναστηράκι. Τι ωραίος κόσμος, μαγαζιά, εμπόριο!
ΕΡΜΗΣ: Ο Παρθενώνας φαίνεται και από εδώ. Πω πω, έχει πολλούς ανθρώπους εκεί πάνω. Γιατί; Αχ, αδερφή μου, γιατί δεν είσαι εδώ; Είναι τόσο όμορφα! … Τι; Τι λέει εδώ; ‘ΕΡΜΟΥ’; Τι σημαίνει αυτό; (to a passenger) Φίλε, γιατί η ταμπέλα πινακίδα αυτή λέει ‘ΕΡΜΟΥ’;
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ: Ξέρετε, είναι ο πιο εμπορικός δρόμος της Αθήνας! Έχει το όνομά του από τον αρχαίο θεό Ερμή, τον προστάτη του εμπορίου.
ΕΡΜΗΣ: Αλήθεια; Μου λες αλήθεια; Δηλαδή, εσύ τον ξέρεις τον Ερμή;
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ: Φυσικά και τον ξέρω! Όλους τους θεούς! Ο Ερμής είναι ο αγαπημένος μου! Έξυπνος και σκανταλιάρης!
ΕΡΜΗΣ: Ευχαριστώ, φίλε! Με θυμούνται ακόμα… Μας θυμούνται ακόμα… Δηλαδή αυτός είναι ο δρόμος μου; Απίστευτο! (he continues walking at the streets) ‘ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ’; ‘ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ’; ΑΘΗΝΑΣ;
Αδερφή μου, δεν θέλω τα μεγάλα λόγια, αλλά ο δικός μου δρόμος είναι λιγάκι πιο μεγάλος! Χαχα! Φφτάνει όμως! Ώρα για εργασία! Πού είναι το παζάρι;
Ο Ερμής βρίσκεται στον δρόμο με το παζάρι. Μέσα από ένα σύννεφο εμφανίζει τον πάγκο του με εργαλεία και άλλα παρόμοια.
ΕΡΜΗΣ: Ας περιμένω τώρα τον Αλέξανδρο και τον φίλο του, τον Χάρη…