Chapter 5: Στην Πλάκα

Οι τρεις ήρωες βρίσκονται στο Μοναστηράκι. Πολλοί άνθρωποι πηγαίνουν και έρχονται. Αγοράζουν. Πουλούν. Κάνουν παζάρι. Αυτό είναι τέλειο μέρος για εμπόριο. Πού; Δίπλα στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Η Αρχαία Αγορά έχει έναν πολύ φαρδύ και μακρύ δρόμο στην είσοδο την οδό Παναθηναίων. Η νέα αγορά είναι επίσης πολύ μακριά. Ο ήλιος λάμπει. Ο ουρανός είναι καθαρός. Η ημέρα είναι πολύ όμορφη. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Και τώρα, τι θέλεις να κάνουμε; Εσύ επιλέγεις. Η επιλογή είναι δική σου. 

ΕΡΜΗΣ: Θέλω μία βόλτα στην περιοχή. Τι λέτε; Συμφωνείτε; 

ΧΑΡΗΣ: Φυσικά! Η περιοχή εδώ είναι πολύ όμορφη, η πιο όμορφη γειτονιά της Αθήνας. Πάμε προς την Πλάκα και την Ακρόπολη; 

ΕΡΜΗΣ: Ναι!! Πάμε στην Ακρόπολη! Έχω δικό μου λόγο, πολύ σημαντικό!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ & ΧΑΡΗΣ: Τέλεια!

Ο θεός και οι δύο θνητοί περπατούν στην πλατεία. Ο Ερμής μαθαίνει την ιστορία της περιοχής, γιατί τη λένε Μοναστηράκι. Η πλατεία έχει το όνομα Μοναστηράκι γιατί εκεί παλιά ήταν ένα μεσαιωνικό Μοναστήρι, φαρδύ πλατύ. Τώρα είναι πολύ πιο μικρό και έτσι έχει το όνομα Μοναστηράκι, δηλαδή το μικρό μοναστήρι. Στην πλατεία, ο Ερμής βλέπει ανθρώπους από πολλές χώρες, ακούει μουσικές από την Ελλάδα, από την Αφρική… Ένα μωσαϊκό πολιτισμών. 

Οι τρεις ήρωές μας, ένας θεός και δύο θνητοί, πηγαίνουν τώρα προς την Πλάκα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ερμή, εσύ δεν ξέρεις αυτήν την περιοχή; Από πού είσαι; Δεν είσαι από την Ελλάδα; 

ΕΡΜΗΣ: Εμμ… έρχομαι από μακριά. 

ΧΑΡΗΣ: Δηλαδή; Από πού; 

ΕΡΜΗΣ: Από τα Ηλύσια πεδία. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Του Παρισιού; 

ΕΡΜΗΣ: Ναι, σωστά! Είμαι Έλληνας, αλλά μένω στο Παρίσι. Έτσι, δεν ξέρω καλά την Ελλάδα. 

ΧΑΡΗΣ (με δυσπιστία): Χμ… μάλιστα

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Τώρα πηγαίνουμε προς την Πλάκα μέσα από στενούς δρόμους. Δεν είναι ευθεία διαδρομή.

Τώρα είναι στην Πλάκα. Η Πλάκα είναι μία πολύ όμορφη περιοχή, με παλιά νεοκλασικά σπίτια.

ΕΡΜΗΣ: Αυτά τα σπίτια είναι τόσο όμορφα! Αυτοί που μένουν εδώ είναι πολύ τυχεροί!

ΧΑΡΗΣ: Αυτό είναι αλήθεια! Ακούτε αυτή τη μουσική; Αυτή είναι μουσική του Θεοδωράκη. 

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

Και μυρσίνη εσύ δοξαστική

Μη, παρακαλώ σας, 

Μη λησμονάτε τη χώρα μου

ΕΡΜΗΣ: Ποιος είναι ο Θεοδωράκης; 

ΧΑΡΗΣ: Δεν ξέρεις τον Μίκη, τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη; Η φήμη του είναι πολύ ευρεία. Τον ξέρουν και στη Γαλλία. Δύο τραγούδια του έχουν τη φωνή της Edith Piaf!

ΕΡΜΗΣ: Α ναι, τώρα που το λες, το θυμάμαι. Η μνήμη μου δεν είναι πολύ δυνατή

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ακούτε; Παίζει το Άξιον Εστί του Ελύτη. Αυτό είναι το αγαπημένο μας ποίημα.

ΕΡΜΗΣ: Η μουσική είναι μαγική, βαθιά!

ΧΑΡΗΣ: Το νόημα του ποιήματος είναι επίσης βαθύ και βαρύ. Κλαίω όταν το διαβάζω… Τέλος πάντων, πάμε στην αγορά. 

ΕΡΜΗΣ: Στην αγορά; Η Πλάκα έχει δική της αγορά;;; Τέλεια! 

Είναι στην αγορά της Πλάκας.

ΕΡΜΗΣ: Ουάου! Η αγορά εδώ είναι πολύ μεγάλη! Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι; 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Είναι τουρίστες! Έρχονται από όλον τον κόσμο. 

ΕΡΜΗΣ: Γιατί;

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Έρχονται για την Ακρόπολη, την Αρχαία Αγορά, τους ναούς των θεών. 

ΕΡΜΗΣ: Ε φυσικά! Το αξίζουμε!

ΧΑΡΗΣ: Ποιοι είστε εσείς που το αξίζετε; 

ΕΡΜΗΣ: Εμμμ… η Ελλάδα, εννοώ!

ΧΑΡΗΣ (με δυσπιστία): χμ… μάλιστα!

ΕΡΜΗΣ: Δείτε εδώ τα μικρά αγάλματα των θεών! 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ναι! Υπάρχουν πάρα πολλά! Α! Αυτή ίσως είναι η λύση στο πρόβλημά μου, ένα μαγαζί στην Πλάκα! 

ΕΡΜΗΣ: Όχι, η ιδέα σου δεν είναι καλή! Υπάρχουν πάρα πολλά μαγαζιά στην Πλάκα. Εσύ θέλεις μία πιο σπάνια ιδέα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ναι αλλά πού; Πώς;;; 

ΕΡΜΗΣ: Υπομονή! … Δείτε εδώ! (ο Ερμής δείχνει ένα μικρό άγαλμα του Ερμή) Μοιάζουμε, ε;

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Με ποιον; Με τον Ερμή;; 

ΧΑΡΗΣ: Ναι, η αλήθεια είναι! Και οι δύο έχετε μία αγάπη για το εμπόριο και ένα κρυφό βλέμμα. Ποιος ξέρει τι έχετε στον νου σας, τι παιχνίδι παίζετε!

ΕΡΜΗΣ: Με τιμάς! 

ΧΑΡΗΣ (στον Αλέξανδρο): Αυτός ο άνθρωπος είναι πολύ παράξενος, Αλέξανδρε!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (στο Χάρη): Υπομονή! Έχω ένα καλό προαίσθημα. (Σε όλους) Περπατάμε πολλή ώρα. Τι λέτε; Πάμε για έναν καφέ; 

ΕΡΜΗΣ & ΧΑΡΗΣ: Ναι!

ΧΑΡΗΣ: Πάμε στην καφετέρια Μελίνα!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Ωραία ιδέα! Να! Εδώ είναι!

Μπαίνουν μέσα στην καφετέρια.

ΕΡΜΗΣ: Ωραίος χώρος!

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: Τι θέλετε;

ΧΑΡΗΣ: Εγώ θέλω έναν ελληνικό καφέ γλυκό. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Και εγώ. Εσύ, Ερμή;

ΕΡΜΗΣ: Εγώ… Χυμό με νέκταρ! (στον εαυτό του) Πού είναι ο σεβασμός;; Νέκταρ οι θνητοί; Τέλος πάντων! 

ΓΚΑΡΣΟΝΙ: Τρώτε μπισκότα με τον καφέ; 

ΧΑΡΗΣ: Όχι, ευχαριστούμε πολύ!

ΕΡΜΗΣ: Ποια είναι αυτή η Μελίνα; Γιατί υπάρχουν φωτογραφίες της στον τοίχο; Είναι θεότητα; 

ΧΑΡΗΣ: Εμ …

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (με απορία): Η Μελίνα είναι!!! Η ηθοποιός! … Δεν την ξέρεις;;;

ΕΡΜΗΣ: Δεν ξέρω καλά την πολιτική ζωή της Ελλάδας. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ: Η Μελίνα Μερκούρη δε ζει πια αλλά είναι πολύ σημαντική. Η Μελίνα έκανε μεγάλο αγώνα για τα γλυπτά του Παρθενώνα. Τώρα δεν είναι εδώ. Είναι στο Λονδίνο. 

ΕΡΜΗΣ: Τι;;; Ποιος τα έκλεψε;; 

ΧΑΡΗΣ: Ο Λόρδος Έλγιν!! Τώρα είναι το Βρετανικό Μουσείο!! Δεν το ξέρεις;;;;;; 

ΕΡΜΗΣ: Όχι, αλήθεια! Μα… τα γλυπτά είναι της Ελλάδας!

ΧΑΡΗΣ (με ειρωνεία): Καλά που μας το είπες!… Τέλος πάντων! Η Μελίνα είναι γνωστή επίσης ως μεγάλη ηθοποιός. Συμμετέχει σε λίγα τραγούδια του Θεοδωράκη αλλά και του Χατζιδάκι. Ο Χατζιδάκις είναι ο άλλος μεγάλος συνθέτης της Ελλάδας. Ακούτε το τραγούδι;;; Η Μελίνα τραγουδάει. Λέγεται Τα παιδιά του Πειραιά

Όσο κι αν ψάξω, δε βρίσκω άλλο λιμάνι

τρελή να με έχει κάνει, όσο τον Πειραιά

Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει

και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

ΕΡΜΗΣ: Ωραίο τραγούδι!